روز دوم

ما یک جامعه محکوم به نابودی هستیم ، جامعه ای که همه چیز را فقط مصرف میکنه و هیچ چیزی را تولید نمیکنه در نهایت

نابود میشه ، این مصرف ، میتونه مصرف اندیشه باشه یا کالا و هر چقدر کیفیت کالای مصرفی پایینتر باشه جامعه به سطح پایینتری از ارزش وجودی خود میرسه در این جامعهء محکوم به نابودی افراد به جای تلاش برای نجات خودشون به یک منجی خیالی امید میبندند ، در این جامعه به تدریج خرافه پرستی رواج پیدا میکنه  و انسانهایی که می اندیشند دچار افسردگی عمیقی میشند و برای فرار از این افسردگی به خارج مهاجرت میکنند

اینها چیزهایی بود که امروز بهشون فکر کردم در حالی که داشتم یک فیلم احمقانه ء هالیوودی به نام جان در انتها میمیرد را تماشا میکردم البته با وجود احمقانگیش جذابه ، نمیدونم چرا اینروزها برام هیچکس و هیچ چیز اهمیتی نداره .