shab 11

شب یازدهم

شاید عجیب باشه اما زن نقطه پایانشو دوست نداشت . نمیخواست به عنوان یک آدم خودخواه شناخته بشه پس

شروع کرد به مبارزه کردن , شروع کرد به حرف زدن . برام از خودخواهیهای مرد گفت , از روزهایی که بیخبر میرفت

و بیخبر میومد . زن خودخواه نبود , اما خودخواهی را از مرد یاد گرفته بود . زن مدتها , انتظار لحظه ء جدایی را کشیده بود

به این نتیجه رسیده بود که مرد , فقط شجاعت پایان دادن رابطه را نداره و با وجودی که مرد را دوست داشت , دیگه حاضر نبود

رابطه ای را ادامه بده که در اون داشت کوچک و کوچکتر میشد , میترسید از نامرئی شدن تو زندگی .

موبایلش را برداشت و یکبار دیگه پیام مرد را خوند .

به خودخواه شدن خودش فکر کرد , به خودخواهیهای مرد , به قسمتهایی از خودش , نقاشیهاش که با عشق به مرد داده بود و مرد

هیچوقت ارزششونو نفهمیده بود . دیگه دوست نداشت رابطه ای را ادامه بده که آدمهاش به سمت خود خواهی برند , پس شروع کرد

به نوشتن .

عزیزم , خوشحالم از اینکه سالمی . برای مدتی دارم میرم سفر , شاید موبایلمو خاموش کنم . میدونی احساس میکنم خودمو گم کردم

میترسم  لحظه ای برسه و  منی که در وجودم هست را دیگه نشناسم , شاید هیچوقت نفهمی چرا رفتم اما یک مدته به آینده ای که برای خودمون تصویر میکردم فکر میکنم , دیگه اون تصویر داره محو میشه . خدا حافظ عزیزم

زن موبایلشو به خواهرش داد و بهش گفت اونو بفرسته و موبایل خاموش کنه .

شقایق پیغامو خوند , نگاهی به زن کرد و کاری که زن ازش خواسته بود را انجام داد .

زن سرش را روی پاهای شقایق گذاشت و خودش را در مهربانی خواهرش رها کرد و دوباره سکوت به اتاق بازگشت .