روز ششم

به واژه ها فکر میکنم به واژه هایی که شاید بتونه تعریفی از زندگی احمقانه ای که درون هستیم به ما بده ما بارها از خودمون پرسیدیم چرا زندگی میکنیم و بارها خودمونو بخاطر ناامیدی ای که در وجودمون هست سرزنش کردیم و سعی کردیم زیبایی ای , دراین دنیای زشت و وحشتناکی که در اون هستیم بیابیم و گاهی ای شادی اندکی را پیدا کردیم و اندک امیدی برای ادامه .

ما در طول زندگیمون آدمهای امیدواری را دیدیم که قسمتی از امیدشون را به ما دادند و ما قسمتی از ناامیدیمون راو امید توی دستهای ما امانتی بود که باید به دیگری میدادیم و این چرخه قسمتی از زندگی ما را تشکیل داده .

این همه زندگی نیست قسمتی از زندگی ما نشاندن لبخند روی لبهایی هست که از کنارمون گذاشتند و ما را به زیبایی زندگی بازگردوندند . نمیدونم چرا شادیهامون لحظه ای و غمهامون همیشگی نوشتمو به پایان میرسونم چون نمیخوام میزان زیادی از یکروز بدم را با شما شریک باشم شاید کسی که این را میخونه به دنبال دلیلی برای غم امروزم باشه اما تو زندگی من غمها بدون نیاز به هیچ دلیلی همیشه وود دارند و فقط شادیهام هستند که برای بودنشون نیاز به دلیل دارند